بررسی تأثیر توجه تقسیم شده حاصل از درگیری شناختی بر عملکرد رانندگان افراد بالای ۶۵ سال

مقدمه: رانندگی یک فعالیت پیچیده است که نیازمند سطوح بالایی از فرایندهای شناختی و حرکتی است. از طرفی فعالیت های ثانویه غیردیداری جزء فعالیت هایی هستند که بواسطه درگیری های شناختی و توجه تقسیم شده، ممکن است عملکرد رانندگی را تحت الشعاع قرار دهند. همچنین محدودیت های شناختی مرتبط با افزایش سن، چالش های بیشتری را در عملکرد رانندگان سالمند ایجاد می کند. این موضوع زمانی اهمیت بیشتری می یابد که شاهد افزایش قابل توجه رانندگان سالمند هستیم. روش کار: به منظور بررسی تأثیر فعالیت ثانویه شناختی بر عملکرد رانندگی افراد، دو آزمون جاده ای (با و بدون ارائه فعالیت ثانویه شناختی گوش دادن به یک مکالمه ضبط شده) انجام شد. 32 مرد با حداقل سن 65 سال (43/5 = sd، 26/7 = m)، در آزمون ها شرکت کردند و متغیرهایی مانند سرعت متوسط رانندگی، مدت زمان رانندگی در محدوده خطر، تعداد سبقت ها و تعداد انحرافات جانبی از طریق سیستم رادار و دوربین فیلم برداری اندازه گیری شد. اطلاعات بدست آمده بعد از بررسی نرمال بودن توزیع داده ها، از طریق آنالیز تی تست جفت شده (paired t-test) و ضریب همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: سرعت (p = 0/02)، مدت زمان رانندگی در محدود خطر (p = 0/018) و تعداد سبقت (p<0/001) افراد زمانی که درگیر رانندگی دو- وظیفه ای بودند، نسبت به رانندگی در شرایط عادی به طور معنی داری کاهش یافت. از طرفی میانگین تعداد انحرافات جانبی خودرو افزایش یافت (p<0/001). نتیجه گیری: با وجود اینکه فعالیت ثانویه شناختی عملکرد رانندگان را تحت تأثیر قرار می دهد، رانندگان سالمند به منظور کاهش خطرات رانندگی، از استراتژی های جبرانی استفاده می کنند.